Εκπαίδευση κουταβιού να μη δαγκώνει

Ένα από τα πλέον συχνά και ανήσυχα ερωτήματα που δέχομαι σχεδόν κάθε φορά είναι: Το
κουτάβι μου δαγκώνει, πως μπορώ να μάθω το σκύλο μου να μη δαγκώνει;

Είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα κουτάβι να χρησιμοποιεί το στόμα του και συγκεκριμένα να δαγκώνει για να γνωρίσει τον κόσμο, για να ανακουφίσει τα ούλα του από τα δοντάκια που μεγαλώνουν και αλλάζουν αλλά και για να παίξει. Όμως όσο αφορά το δάγκωμα ανθρώπων ακόμα και ως παιχνίδι, θα πρέπει να το ελέγξουμε όσο ακόμη είναι εύκολο από νωρίς που είναι κουτάβι προκειμένου να μην εξελιχθεί αργότερα σε πρόβλημα και να έχουμε ένα κουτάβι να μας δαγκώνει συνέχεια ιδίως αν έχουμε και παιδιά στο σπίτι. Εξάλλου αν εξελιχθεί σε έναν μεγάλο ενήλικα σκύλο που δαγκώνει ανεξέλεγκτα εξυπακούεται θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα κι εμείς αλλά κι εκείνος αφού τίποτα δεν αποκλείει να ξεφύγει κάποια στιγμή και να δαγκώσει κι άνθρωπο.

Με όλα τα θέματα συμπεριφοράς του σκύλου μας, η πρόληψη όσο ακόμα είναι κουτάβι είναι πολύ πιό εύκολη και αποτελεσματική από την διόρθωση μιας λάθος συμπεριφοράς που ήδη έχει κάνει την εμφάνισή της και πιθανόν άθελα μας να την έχουμε ενισχύσει κιόλας.

Τι κάνουμε λοιπόν ώστε να ξεκόψουμε από το σκύλο μας αυτή τη κακιά συνήθεια; Μας βοηθάει και είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ποιά είναι τα αίτια ώστε να βρούμε την κατάλληλη αντιμετώπιση στο δάγκωμα του κουταβιού μας 

Γιατί το κουτάβι μου δαγκώνει:

Είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα κουτάβι να χρησιμοποιεί το στόμα του και συγκεκριμένα το δάγκωμα για να γνωρίσει τον κόσμο (ακριβώς όπως τα μωρά των ανθρώπων), για να ανακουφίσει τα ούλα του από τα δοντάκια που μεγαλώνουν και αλλάζουν αλλά και για να παίξει!

Το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε σε κάθε περίπτωση είναι να φροντίσουμε πως του παρέχουμε αρκετό από το χρόνο μας για εκπαίδευση και για παιχνίδι με τον σωστό τρόπο ώστε να εκτονώνει όλη την αστείρευτη ενέργεια σωστά και εκπαιδευτικά, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά.  Κι από εκεί κι έπειτα ας δούμε την κάθε περίπτωση λοιπόν ξεχωριστά:

Πώς να μάθω το σκύλο μου να μη τρώει πράγματα:

Τα κουτάβια έχουν έμφυτα την τάση να βάζουν πράγματα στο στόμα τους για να γνωρίσουν και να «γευτούν» τον κόσμο. Ιδίως όμως την περίοδο που βγάζουν ή αλλάζουν δόντια, αν αφεθούν ανεξέλεγκτα και δεν τα εκπαιδεύσουμε κατάλληλα θα έχουμε ζημιές, έχω ακούσει τα πάντα: Ο σκύλος μου τρώει ξύλα, ο σκύλος μου καταστρέφει τα έπιπλα, ο σκύλος μου τρώει το κρεββάτι και το σπίτι του, ο σκύλος μου έφαγε τον καναπέ, την πόρτα, τα παπούτσια, βοήθεια το σκυλί μου καταστρέφει τα πάντα!

Όσο το κουτάβι μεγαλώνει και βγάζει δόντια είναι δεδομένο πως θα θέλει να βάζει στο στόμα του και να δαγκώνει σχεδόν τα πάντα. Εμείς θα πρέπει σε πρώτη φάση οτιδήποτε χρειαζόμαστε πχ παπούτσια κλπ να μην είναι άμεσα προσβάσιμο στο σκύλο, και σταδιακά κάθε φορά που πάει να δαγκώσει κάτι που δε πρέπει θα έχουμε φροντίσει να έχουμε άμεσα διαθέσιμο κάποιο παιχνίδι του η κόκαλο (όχι αληθινά μαγειρευτά κόκαλα γιατί είναι επικίνδυνα για την υγεία του). που επιτρέπετε να δαγκώνει. 

Θα του λέμε μη χτυπώντας ίσως κι ένα παλαμάκι για να τον διακόψουμε από αυτό που κάνει εκείνη την ώρα και θα του κουνάμε το παιχνίδι που θέλουμε να πάρει για να το αποσπάσουμε την προσοχή και να τον δελεάσουμε να ασχοληθεί με αυτό το παιχνίδι. Όταν πιάσει το παιχνίδι του του λέμε μπράβο. Και γενικά θα το κάνουμε πάντα αυτό με κάθε ευκαιρία ώστε να διδάξουμε στο σκύλο μας τι επιτρέπετε να δαγκώνει και τι όχι, και θα πρέπει να παίζουμε μαζί του με τα παιχνίδια του και να του λέμε Μπράβο, ώστε σιγά σιγά να καταλάβει πως όταν παίζει με τα παιχνίδια του περνάει καλύτερα από όταν πάει να δαγκώσει κάτι που δεν θέλουμε. 

καθε φορά που πάει το κουτάβι να δαγκώσει κάποιο έπιπλο η κάτι που δε θέλουμε, το κατευθύνουμε στο κόκαλο του.

Το να τον μαλώσουμε δεν έχει νόημα ούτε και είναι δίκαιο αφού δεν έχει διδαχθεί ακόμα τι είναι σωστό να δαγκώνει ένας σκύλος και τι όχι.  Εξάλλου ένας σκύλος ακριβώς όπως κι ένας άνθρωπος δε μαθαίνει μέσω της τιμωρίας όταν κάνει κάτι λάθος, αλλά μέσω της επιβράβευσης όταν κάνει το σωστό. Θα πρέπει να έχουμε το νου μας να του δείχνουμε με τον τρόπο μας, με την ενασχόληση μας μέσω του παιχνιδιού μαζί του, τον αποδεκτό τρόπο παιχνιδιού.

Και όσο αφορά την ανάγκη του για μασούλημα επειδή βγάζει δόντια, μπορούμε σε συνεννόηση με τον κτηνίατρο να του πάρουμε ειδικό κόκαλο να ασχολείται και να τον ανακουφίζει.  Κάθε φορά που θα βλέπουμε το σκύλο  να επιχειρεί να τρώει τα έπιπλα για παράδειγμα θα του λέμε μη αυτό, πάρε αυτό.. και θα του δίνουμε το κόκαλο του. Όταν το πάρει του δείχνουμε οτι μας ευχαριστεί αυτό και του λέμε μπράβο. 

Αντί να κυνηγάμε το κουτάβι κάθε φορά που έχει κάτι πάρει που δε κάνει είναι χρήσιμο να του μάθουμε την εντολή ΑΣΕ

Ο σκύλος μας όσο είναι κουτάβι θα δαγκώνει πράγματα γιατί το έχει ανάγκη. Στο χέρι μας είναι να του πάρουμε ειδικά κοκαλάκια ώστε να δαγκώνει τα σωστά πράγματα.

Ποτέ δεν ασκούμε βία στο κουτάβι για να μάθει – εκτός του ότι η βία δεν διδάσκει, έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα και στην ψυχολογία του, και στη σχέση του μαζί του και εξάλλου η βία φέρνει βία… 

Οταν το κουτάβι δαγκώνει τα χέρια μας

Όταν το κουτάβι δαγκώνει στο παιχνίδι, όσο αφορά το δάγκωμα ανθρώπων ακόμα και ως παιχνίδι, θα πρέπει να το ελέγξουμε όσο ακόμη είναι εύκολο από νωρίς προκειμένου να μην εξελιχθεί αργότερα σε πρόβλημα  κάτι που διαφορετικά θα συμβεί γρήγορα ιδίως αν έχουμε και μικρά παιδιά στο σπίτι. 

Όπως σε κάθε όριο που θέλουμε να θέσουμε στο σκύλο μας, έτσι κι εδώ ο πιο αποτελεσματικός και απλός τρόπος για να την εκπαίδευση σκύλου να μη δαγκώνει είναι να είμαστε σταθεροί εμείς οι ίδιοι στην απόφασή μας να μη το προτρέπουμε και να μην του επιτρέπουμε ποτέ μα ποτέ να μας δαγκώνει ακόμα και πάνω στο παιχνίδι.  Αν τη μία του λέμε όχι και την άλλη του το επιτρέπουμε τότε όχι μόνο του στέλνουμε μπερδεμένα μηνύματα αλλά ουσιαστικά του ενισχύουμε αυτή τη συμπεριφορά.

Συχνά πελάτες μου λένε πως τις περισσότερες φορές τους αρέσει να παίζουν με το σκύλο τους κάπως άγρια με ψεύτικες δαγκωματιές που απλά κάνει πως τους δαγκώνει αλλά χωρίς να πονάει όμως μερικές φορές ξεφεύγει και καταλήγει σε δάγκωμα ακόμα και με πληγές. Σίγουρα για κάποιους είναι πολύ διασκεδαστικό παιχνίδι – συμφωνώ απόλυτα! Όμως θα πρέπει να καταλάβουμε πως ιδίως όσο ο σκύλος μας είναι μικρός, δεν είναι πάντα εφικτό να του επικοινωνήσουμε τα όρια. Όσο είναι κουταβάκι ακόμα θα πρέπει να του δώσουμε να καταλάβει πως όσο κι αν θέλουμε να παίξουμε μαζί του, εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε το ίδιο χοντρόπετσοι και τριχωτοί όσο οι σκύλοι και έχουμε άλλες ανοχές στο δάγκωμα!

Ακριβώς όπως κάποιοι άνθρωποι παίζουν πιο βίαια από κάποιους  άλλους, το ίδιο ισχύει και για τους σκύλους. Οτι ο φίλος μας παίζει έτσι με το δικό του σκύλο χωρίς ποτέ εκείνος να τον δαγκώνει στα σοβαρά, δε σημαίνει πως μπορούμε να παίξουμε με τον ίδιο τρόπο χωρίς πρόβλημα με το σκύλο μας, ο οποίος μπορεί να ενθουσιάζεται και να χάνει τον έλεγχο πιο εύκολα, ακριβώς όπως και κάποιοι άνθρωποι παρασύρονται καμιά φορά από το παιχνίδι. 


Σε κάθε περίπτωση προτείνω, τουλάχιστον όσο είναι κουτάβι να του δείξουμε με σαφήνεια πως αυτό , το δάγκωμα έστω και για αστείο, δεν είναι παιχνίδι. Ώστε να αποφύγουμε τελείως τον κίνδυνο μεγαλώνοντας να του μείνει αυτό ως μια κακή και δύσκολο να κόψει συνήθεια. Αργότερα που θα τον έχουμε ήδη εκπαιδεύσει , θα έχει ωριμάσει αρκετά αναπτύσσοντας σωστές συνήθειες και θα γνωρίζει με σαφήνεια τα όρια μας έχοντας και πολύ καλύτερη επικοινωνία, μπορούμε να δοκιμάσουμε να παίξουμε όπως θέλουμε, εφόσον διασφαλίζουμε πως δεν ξεπερνάει τα όρια.  Και πάλι όμως δε θα πρέπει να είναι το Νο1 μας παιχνίδι, κι αν ο σκύλος είναι μεγαλόσωμος και έχουμε στο σπίτι και παιδιά, καλό θα είναι να το σκεφτούμε πολύ καλά πριν τον μάθουμε να παίζει βίαια κατά αυτό τον τρόπο. 

Πως να εκπαιδεύσω το κουτάβι μου να μη δαγκώνει τα χέρια μου: